نرجس خاتون

نحوه برخورد با دشمنان
برای مصونیت از خطرات دشمن، هم آگاهی لازم است، هم هوش یاری. دوستی کردن با دشمن، بسیار زشت و زیان بار است.
دشمن، دشمن است و نمی توان با او از درِ دوستی در آمد، چون از همین نقطه ضربه می خوریم. دشمن را هم نمی توان ضعیف شمرد و دست کم گرفت، که ضربه پذیری را افزایش می دهد. چاپلوسی ها و اظهار دوستی های دشمن را هم نباید باور کرد، چون به این وسیله دام می گسترد تا به تور بیندازد.
با این حساب می توان گفت در برخورد با دشمنان، سه نکته بسیار اهمیت دارد و در آموزه های دینی هم بر این نکات تأکید فراوان شده است:
1- شناخت دشمن و شیوه های او
2- دشمن دانستن دشمن و ساده نبودن
3- دشمنی کردن با دشمن نه دوستی و مودت
امیرالمومنین علی علیه السلام درباره نحوه برخورد با دشمن می فرمایند: «لا تستصغرن عدوّاً و ان ضعف» دشمن را کوچک مشمار، هر چند ضعیف باشد.
از مجموع روایات فریقین «شیعه و سنی» استفاده می‌شودکه: دائماً قرآن با عترت و عترت با قرآن است و کسانی اهل سعادتند که هر دو را با هم و در کنار هم داشته باشند؛ و نتیجه تمسک به قرآن به تنهایی و یا پیروی از عترت و دوستی با آنان به تنهایی یا جدا شدن از هر دو، چیزی جز گمراهی در دنیا و سیه رویی در آخرت نیست.
نکته مهمی که توجه به آن ضروری است، این است که: تمسک به قرآن در صورتی پذیرفته است که مبین و مفسر آن عترت پیامبر(صلّی الله علیه و آله)باشند نه آن که هر فردی مطابق سلیقه و تمایلات شخصی خود آن گونه که منفعتش اقتضا نماید، قرآن را تفسیر کند؛ یقیناً تمسک به چنین قرآن و تفسیری مقصود پیامبر (صلّی الله علیه و آله)در حدیث ثقلین نیست؛ حدیث بُرید شاهد این مدعاست .
خلاصه آنکه می توان گفت با توجه به این شبهات دشمنان تلاش ها زیادی کرده اند که عزاداری حسینی را مختل و همچنین عزاداری مردم و سطح تفکر آنان را تغییر دهند اما اگر این سوالات و شبهات هر کدام در جای خودش جواب داده و بررسی شود می توان آن وقت گفت که عزاداری های ما در مسیری که خدا و ائمه می خواستند رسیدیم.
راهكارهاي عملی
در این راستا چند حرکت لازم است:
1- معرفی منابع معتبر و قابل استفاده در قیام حسینی. همچنین نقد و بررسی کتابهایی که به نقل جعلیات و خرافات پرداخته اند.
2- توجیه مردم از طریق بیانیه ها و دستگاههای ارتباط جمعی و ایجاد حساسیت لازم نسبت به وقایع دروغ و ساختگی. تا خود مردم نسبت به حرکتهای منفی حساسیت نشان دهند و از شرکت در مجالس این چنینی خودداری کنند.
3- تأکید بر حداکثر استفاده از مجالس عزاداری در جهت ارشاد و هدایت مردم بویژه در روزهای تاسوعا و عاشورا که اجتماعات بیشتر است و فرصت تبلیغ ممکن است.
4- برگزاری جلسات و مجامع توجیهی در چند نوبت در سال برای مداحان و ذاکرین و روضه خوانها و آشنا ساختن آنان به اهداف و فلسفه حسینی و بازگو کردن خطرات انحراف از فلسفه عزاداری. همچنین دعوت از رؤسای هیأتها و دسته های عزاداری در جهت تبیین اهداف و پیشگیری از کارهای دون شأن.
5- برگزاری جلسات توجیهی برای طلاب حوزه های علمیه و یادآوری نکات یاد شده.

ابراهیم، ابراهیمی، آیین عزاداری:90